Köy Gerçeği Şiiri - İbrahim Şahin 2

IVI Romanı | Bölüm 1: Köy Gerçeğiyle Doğrulanmış Mizah
🪵 Sahne Açılışı: “Donla Başlayan Devrim”
Köy meydanında eşek bağlı, çocuklar rampada. Donun elastikiyeti 2005 model; gergin ama kadere yenik. Sabah çoban ekmeği dağıtırken Hasan dayı, kahkaha ile:

“Bu köyde en hızlı şey eşeğin sıçışı, en sessizi karının bakışı!”

Kıvımsal mizah burada başlıyor. Eşek rampasında düşen çocuk, hayata karşı ilk dik duruşunu oturarak sergiliyor. Kafası yere değil, göğe bakıyor çünkü mizah: baş aşağıda bile dik durmaktır.

🪖 Mizah Katmanı: Köyde Teknoloji Kullanımı
TV tek kanal, sesi yüksek.

Kumanda yok, uzaktan bağırılıyor: “KANALI DEĞİŞTİR!”

WiFi mi? Anca ağustos böceğiyle Bluetooth kurulabiliyor.

Telefon çekmiyor ama eşekle haberleşme hâlâ aktif: “Heeeaayt!”

🍆 Sebze Benzetmeleriyle Absürtlük
Patlıcan: Köydeki erkek egosunun sembolü; içi boş ama gösterişli.

Hıyar: Mizahın merkez üssü; saplanır, çıkarılır, tartışılır ama hep konu olur.

Acur: Cinsellik anlatımının absürt metaforu—oyuklu ama onurlu.

“Köyde çocuklar acurdan uzay mekiği yapar, kızlar patlıcana bakıp sinirlenir!”

🧦 Alt Dudak Teoremi
Köyde duygular konuşulmaz, alt dudakla titreşir. Aşk ilanı bile bu şekilde olur:

“Dudak oynadıysa, gönül kıvırmıştır!”

Kızın alt dudağı kıvrıldıysa, köy kahvesinde 3 gün dedikodu, 5 gün şiir çıkar.

🐐 Punch-line: Mizahın Cevabı Koyun Tüyünde Gizli
Molla Efendi köy meydanında mikrofonu aldı:

“Kıvımsal mizah nedir bilir misiniz? Sabaha kadar donla dolaşıp eşeğin gözünden ilham almak!”

Koyun tüyünden yapılmış yeleği çıkarıp mikrofonu bırakır. Sessizlik olur, ardından:

🗯️ “Mızrabın ucunda mizah varsa, saz değil eşek bağırır!”