Köy Evi Şiiri - İbrahim Çelikli

yazın damda;
gabıklarından bağlanalak
gurutulan mekke sömeklerinden
çay soğanı boğundan dutunda
varısa bamya
varısa badılcan, erik gurusu, armıt kakı
bizim evdeki
duvara çakılmış mıhlara
asılmış keselerde duru(r) du
üstlerine dam akdıysa vay halime

bizim ocakda aş bişdiğinden
bulgur, un çuvalları
yerine ğöre serpin dolunca,
goycak çuval olmayınca
satılcak, ekilcek çec
yağ desdisi,
dolaz, peynir, yağ derileri
haliynen çenceresi tavası,
öte-beri, gap-gacak,
gayınnam ikide bi yoklardı,
eğsilen-gedilen var mı deye

şırkıldağı zemzert, şarkkadak açılan
düşük gapıdan girinçe
annacında ceniz sandığım
yüklük demeye şahit isder
alt tarafı düğünümden
bi ğat yatak
gıranda hasırın üsdünde bi kıl çul
ağşam oldumuydu
o yazgının üsdüne sererdim yatağı
depemizde tahtalık,
sahın-mahın, gap-gacak
baş ucumuzdakı delikde
herifin asger bavılı
hak ortada ocak
öte yanda hamamlık
gapısını örtmeyen perdeli
garşı duvarda bi tabaklı
gırık camlı sözde pençere
nettiysem gışları yel girer gene
ev deği(l) buz damı mübarek,
zati e(vi) miz gün görmezdi
bildim bileli,

ıçcık da bizikinin beceriksizliğinden
elinin tersiynen bi yumruk vurup da
bazardan iki tabak cam getirip de
hordan ellerinki ğibi açılan pencereden,
dakdırtdıramadı Gaz Amad’a
dediysem de
“-gı bobam gile ğarşı ayıb-olu”
bobalı o(ğ) lanın malı olu mu
“bobam gile ayıbolu” mahana
elinden kör eşek su işmezdi de

hadi gışı aldım gabil etdim de
yazın gün boyu ovada bayırda
ataşın altında börtdüğümüz yetmeyo ğibi
ağşam eve ğelisin,
aş bişcek hadi bakalım vur çalıyı,
bi sıklat oludu kii
biğün evde ğalısın zabahdan
un elenip batırdır,
külle bakalım sacı
ged aman be!