Köy evi Şiiri - Selçuk Eskiçubuk

Bir küçük köy evinde doğurmuş, anam beni
tuvaleti dışarıda, suyu çeşmeden taşımalı
sonra bir apartmanda oturmuşuz, kiracı
sedirde oturup, divanlarda yatarak
yemeğimizi yerdik
yer sofrasında,bağdaş kurarak…

Lütfettin bana, nice güzel nimetler
kiracıydık, şimdi kiracılarım var
bilinmez ecele daha ne kadar var?
hayattaki hedefim: sade yaşa sade kal
ecel, kapımı çalana kadar
dünyaya geldik, gideceğiz... Kader
gezdim, gördüm nice köşkler,saraylar
demedim bir kez: keşke oralarda yaşasaydım

Ben alışığım, Rabbim!
bir küçük kulübecikte de,yaşarım
istemem senden ne köşk ne ırmak
Cemalin yeter… Cennetin istersen
olsun benden çok ırak...