Köy Değirmene Öğüt Şiiri - Zennehar Yılmaz

Üzmüyorsa seni gözyaşlarım
Yüreğimin yangını ısıtmıyorsa
Acıtmıyorsa gülün dikeni ellerini
Islanmıyorsan güz yağmurlarında
Yoksun demektir kalp odağımda

Yarını puslu camlardan izlesem
Seni bir ömür kalbimde gizlesem
Dünyamın katmanlarını sana versem
Güler mi? yüzün söyle ben mutsuzken
Titrer mi? yürek hiç sevdasızken

Korku birde aşktır yüreğe yıldırım gibi düşen
Birde endişe vardır kayıp gidişe
Gözler kapalı aydınlık düşe
Uyandıklarında bulacağı bir yudum endişe
Birde ayrılık koynundan düşen mey

Gidim, gidim yudumlarken hayat
Sıkıntısında attığın terden bayat
Sitemkâr sözlerdeki lüzumsuz küfür
Gereksiz kullardan gelecek öğüt
Sen kendi dünyanı koy değirmene öğüt

Çatı kurmak için diktiğin direk
Sağlam değil neme gerek
Bir koli kartonu yeter üstümü örten
Bir de yüreğimdeki aşk çakar
Tutuşturacak elbet çalı çırpıları

Dikensiz gül bulduğun vakit
Başını kaldır göğe bir bakın
İçinde sevgi yoksa aşk yoksa
Sen yine tek tabanca takıl
Her güne deli ol kafana göre bakın

Süzmüyorsa kendini yürek
Temizlemiyorsa neyine gerek
Çevrene bir baksana kim der gelek
Uslanmaz olursa yakınma sakın diye felek

12.09.2012 00:00:33