Köy Dediğin Şiiri - Cahit Konut

Köy Dediğin

Senin köy olduğun nerden bileyim,
Eşeğin, katırın, atın olmazsa.
Bağ ile bostanın, birkaç evleğin,
Öküzün, sabanın, çütün olmazsa.

Cırlavık* sesiyle ünlenir doğa,
Düvelere çalım satar bir boğa.
Cılız danaları haylarsın* dağa,
Verimli ineğin, sütün olmazsa.

Tavuğun, horozun, çulluğun, kazın,
Odunun, ocağın, ataşın, közün.
Yaprağını kırıp, ipliğe düzün,
Kâğıda sardığın, tütün olmazsa.

Vurmazsa kazmayı, toprağa, taşa,
Erişemez, ne çorbaya, ne aşa.
Bütün erkeklerin emeği boşa,
Evde dirayetli, hatun olmazsa.

Kızlar ayran soğuturdu pınarda,
Hani sürüleri, çobanlar nerde?
Keçiyi, koyunu kaptırır kurda,
Boynu toklu yiğit, itin olmazsa.

Orakla bükersin, otları burma,
Bakmazsan verir mi, nar ile hurma.
Güz gelince, kazanlarda kavurma,
Aç kalırsın, kışlık etin olmazsa.

Avlakta boş gezen, tazı mı olur?
Aşığın telsizden sazı mı olur?
Köylünün bir yünü, bezi mi olur?
Bir döşeğin, bir de örtün olmazsa.

Üç-beş dönüm tarla, iki gever* su,
Teke, keçi, oğlak, koyun kuzusu.
Ambarın ağzına kadar dolusu,
Telef olur hayvan, otun olmazsa.

KARAC’OZAN; fazla verme arpayı,
Anırarak aşar, gider tepeyi.
*Seyip gezen azgın, kara sıpayı,
Zapt etmez yuların, ipin olmazsa.

28 Mayıs 2017 GÖLBAŞI
*cırlavık: Cırcır böceği
*haylamak: hayvanları, yayılmaları için dağa bırakmak. Hay etmek.
*gever: Suyun, arıklardan bitkilere salındığı küçük savak.
*seyip: Başı-boş