Köy Çocukları Şiiri - Ahmet Civcik

Köy Çocukları

Hafiften tüter bacası evin
Sabahın ilk ışığıdır sesin.
İlkbahardır senin mevsimin
Mayısta neşesi gelir, hepinizin.
Koşarken kırlar hoş olur
Bazen çıplak ayakların ezilir
Koyunla kuzu birbirine karışır,
Sen ağlama oyunların bozulur.
Hani nerde ayağındaki çorabın
Hiç bitmez senin özlemin acın
Elinde ekmeğin soğanın
Gün doğar, gün batar
Sanki tüm dünyanın yükü senin.
Yaz sıcağıdır seni kavuran
Kaderin değildir harmanda savrulan
Yanık yüzlerin çatlak dudakların
Oynarken toprakla, taşla ellerin
Hep keder hep acımıdır kaderin
Değişir elbet, açar köy çiçekleri bir gün.