Köy Çocukları Şiiri - Aydın Yüksel

Biz köy çocuklarıyız
Toz yutmuşluğumuzda var
Halay çekmişliğimizde
Mas mavi gökyüzü
Gürül gürül sular
Yem yeşil kırlar
Allah şahit ki
Hepsini görmüşlüğümüz
Hepsinde gezmişliğimiz var.

Köy çocuklarıyız
Yağmuruyla ıslanmışlığımız,
Güneşiyle kararmışlığımız var.
Her mevsime aşina tenimiz
Yaz, kış, bahar
Hepsinde üşümüşlüğümüz
Hepsinde yanmışlığımız var

Bölük bölük sürülen topraklarımız
İçi sır dolu tohumlarımız var.
Emeğimiz,
Terimiz,
Göğe doğru başaklarımız;
Ve üzerimizde sıra sıra bulutlar;
Yağmuruna ıslanmışlığımız
Dolusuna tutulmuşluğumuz var

Köy çocuklarıyız biz
Yüzümüzün altında çileli bir yüz
Gözlerimizin ardından gözlerimiz bakar.
Her umudu tatmışlığımız,
Eli boş kalmışlığımız var.

O parlak ışıklar,
Beton kaldırımlı sokaklar;
Ne kadar çağırırsa çağırsın bizi
Bırakıp gidemeyiz.
Bize mabet,
Bize mezar bu topraklar
Dağlarında gülmüşlümüz
Ağlamışlığımız var.

Bu gece,
Bu ay,
Bu yıldızlar,
Vazgeçemeyiz
Kehkeşanlarından geçmişliğimiz var.

Aydın YÜKSEL-Ankara
26.10.2014-Pazar-16.00