Köy Çocuğuyum. Şiiri - İsmet Anik

Çatlamış topraklara ilk damlalar
Ve topraktan yükselen rayihalar
Yalınayak koşuşturan çocuklar
Bir de taş'tan, toprak'tan oyuncaklar.

Çelik çomak peşinde koşuşturma
Kimin aklında yorulup oturma
Kuru ekmek yanına soğan kırma
Tereyağ bal hayali kuracaklar.

Bir köpek eniği, koyun kuzusu
Birkaç civciv veya ördek yavrusu
Binmek için birde eşek sıpası
Birebir canlı pilsiz oyuncaklar.

Kızlar bir kenarda seksek oynarlar
Çöpten çaputtan bez bebek yaparlar
Sırada yuva kurup evcilik var
İş zamanı büyür bütün çocuklar.

Köy çocuğu taşı toprağı bilir
Varlığı bilmez, yokluktan zevk alır
Ağaçta salıncak, taştan kayılır
Doğal oyuncaktan tat alacaklar.

Telden tahtadan araba yapardık
Traktör yapmaya pancar çalardık
Sapan lastik yapıp cam kırardık
Sıraya girip serçe vuracaklar.

Dana, kuzu, oğlak süt kardeşimiz
Anaları da süt analarımız
Çalışırlar at, eşek, öküz, camız
Kedi, köpek kapıda duracaklar.

Şimdilerde telefon parasına
Bir öküz. Keçi de faturasına
Rağbet var yumurtanın sarısına
Kümesten değil raftan alacaklar.

Köy çocuğu taşı toprağı tanır
Ağacı, kirazı, yaprağı tanır
Bilir tarlayı bostanı bağı tanır
Çalışacaklar doyup oynayacaklar.

Ver Allah'ım ver sicim gibi yağmur
Beni sırılsıklam toprağı çamur
Kaynaşır; insan, toprak aynı hamur
Eninde sonunda kaynaşacaklar.

Özlemim var toprağın yangınına
Yorulup yatmak kağnının bağrına
Köy kokulu taşına toprağına
Daha koyun kuzu kavuşacaklar.

Ben köy çocuğuyum köyüm neresi
Yok gece köpek, sabah horoz sesi
Ya boş kalan evlerin inlemesi
Sahipleri gibi yıkılacaklar.

Köy çocuğuyum köye özlemim var
Koşarım toplanıpta çağırsalar
Ağlarım anlatamam sorarsalar
Ki; niye gittin diye soracaklar.