Ben köy çocuğuyum.
Babamın nasırlı elleriyle
Eşelediği topraktan biten,
Buğday tanesinin,
Unu ve alın teriyle yoğrulan,
Ekmekle, beslenip büyüdüm.
Ben köy çocuğuyum.
Anamın hırpalanmış elleriyle,
Dibekte dövülen,
Bulgur taneleriyle yapılmış,
Mis gibi aşla,
Karnımı doyurup, uyudum.
Ben köy çocuğuyum.
Filiz veren tohumlarla yeşerdim.
Ekinlerle serpilip, büyüdüm.
İlkbaharda meleşen oğlaklar,
Cıvıl, cıvıl öten kuş seslerine uyandım.
Ben doğanın sunduklarıyla,
Yetinmeği, ilke bildim.
Ben köy çocuğuyum.
Hayallerim; saban altındaki öküze,
Gökyüzündeki yağmura,
Tarladaki ekine kalmış.
Sevdamsa; hasadın bereketine,
İlmek, ilmek, düğüm, düğüm bağlanmış.
Antakya; 22.08.2007
Kayıt Tarihi : 22.8.2007 17:17:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hani, ekmeğini taştan çıkaran...
Alın teri nedir bilen,
Üreten,
Arlı, edepli o tertemiz insanlar...
İşte onlardır asıl kahramanlar!
Şiiri ve sizi, şiirin diliyle tüm köylülerimizi, hala köylü kalabilmiş, köyde kalabilmiş çoluk, çocuk, genç,yaşlı herkesi saygıyla, sevgiyle selamlarım...
Tebrikler Hasan Bey...
Hayallerim; saban altındaki öküze,
Gökyüzündeki yağmura,
Tarladaki ekine kalmış.
Sevdamsa; hasadın bereketine,
İlmek, ilmek, düğüm, düğüm bağlanmış.
Özden gelen yürek sesi kutluyorum saygılarımla
kutlarım..
TÜM YORUMLAR (5)