Köy Çocuğuydum Şiiri - İsmail Alay

Köy çocuğuydum diye,okumamı istememiştin be hocam
Üstümde,başımda bit bile aramıştınız,unutmadım hocam
Elbiselerim yamalıydı ama,anam çok temizdi,can anam
Elleriyle palto bile dikmişti,sen beni tanımadın be hocam.
*
Köy çocuğuydum diye,kahve köşelerinde ekmek yerdim
Zeytin,helva bir de bir bardak çay,yer de nasıl sevinirdim
Üstüm duman kokmasın,anam kızmasın diye üzülürdüm
O hallerimi,neler çektiğimi,köy yolumu görmedin hocam
*
Varlığa da,yokluğa da alışkındım,hiçbiri yoktu gözümde
Sen makamlı,rütbeli,sözde varlıklı çocukları gördün hep
Ben düşünürken,kafa yorarken,okumak için çırpınırken
Sen benim gibi değildin,halk hiç değildin olamadın hocam
*
Beğenmiyordunuz ama gazinolardan hiç çıkmıyordunuz
Askerin,polisin nimetlerinden nasıl da faydalanıyordunuz
Köyden gelen biz çocukları nasıl da rencide ediyordunuz
Kur'an okuyor,namaz kılıyor diye notumu vermedin hocam
*
Sen gibiler elbette azdı,vicdanlı yürekler hep gönül yapardı
Dalmıştın marks-lenin-mao rüyasına,onları da tanımamıştın
Ben Türk'üm Müslümanım diyerek,okurken Ziya Gökalp şiiri
Seni,unutmadım nasılda dalga geçmiştin,hocamdın hocam
*
Ya birde Felsefe den habersiz,Felsefesiz arkadaşın vardı
Sadece gülerdi,gülüşünde neler belliydi bilirdik,anlardık
Fazla da uzatmayayım,o zaman bir gurup ki ne guruptunuz
Hiç bir zaman sosyalist olamadınız,köyü tanımadınız hocam
*
Gözünüz aydın olsun,köyler boşandı,kalmadı köy çocukları
Sizi varlıklarıyla üzmeyecekler,artık vatanın kara bağrındalar
Buram buram menekşe,kekik kokulu,köy çocuklarıyız hepimiz
Tanımak istemedin biliyorum,ölmeden tanı,vatanız biz hocam