Köy Çocuğu Şiiri - Ender Vergili

köy çocuğuyum ben
sırtında bebesi
toprak kokan ananın oğluyum
çatlamış dudakta ninni
yanık tende burcu burcu,ilik ilik terim ben
kınalı elde bir kırık çapayım
vurdukça inleyen........
adı sanı yok
kara parçasıyım
ufku olamayan

hiç insan oldunuz mu
bilmem! nasıl olunur
yaşamadım ki insanca
benim yolarım olmadı
sonu dağa,taşa,tarlaya çıkmayan
hadi ben cahilim
kara tahtaya dokunmadım
yaaa siz..
satır aralarında mıdır tarifi
ne yazarsınız anlamam,okumazsınız
ne Arapça nede Farsça bilirim
kazıyamam adımı sıramın üstüne okunaklı harflerle
sıra nedir bilmem ben
dedim yaa ufku olmayan bir bilinmezim
köy çocuğuyum,ağa ardında
gözünüzün tam önünde
sırıtan bir yüzüm sadece....