Köy Çocuğu -1 Şiiri - Resul Civcik

Tarifin hiç te zor değil belli
Dar çerceve de geniş özgürlük
Köy çocuğu olmak budur işte.

Metropol bir şehrin dar sokaklarına
Dört duvar arasına sıkışmış bir çocukluk
Mahkümdür garibim daha doğdugu anda.
Kendi çocukluguma üzüldügüm gibi
Oglumun çocukluguna da üzülürüm

Henüz hada yedisinde yavru
Seslenir Balkondan sokak kedisine
Daha yaz gelmeden gidelim der dedesine
Aaaahhh aaaaaah be çocuk ah
Biz yaşayamadık ki çocuklugumuzu
Sen nerden göresin!

Yamalı donlarımızı köyde bırakıp da
İstanbula gelince nede çok sevinmiştik
Oysa;çocuklu gençligimizi tüketti bu şehir
Ekmek davası yada kader diyelim işte

Yavan ekmeğimize yag sürdük güya
Ya tükenen umutlar ya heveslerimiz
Ya gençliğimiz hepsi kursagımızda kaldı
Doymadan oyuna hayat oyununa vurulduk işte

Tozlu topraklı yolların
Yağmur kokusu hala içimde tüter.
Bir gün o çocukluğa geri dönerim
Ama bir gün mutlaka döneceğim
Ben görmesem de görenler olacak
Sen göreceksin o dönüşü belki de çocuk.
........26.09.2012
Şiir:Resul Civcik - Ayrancı Karaman