Köy Çilesi Şiiri - Adem Armağan

Köyün hayatından diyeyim size,
Çileyle dolmuşum,dinle arkadaş,
Cep telefon çekmez,bakmazlar bize,
Çileyle dolmuşum,dinle arkadaş.

Virane olmuş da yıkılmış evler,
Telefon bozuktur,gelmiyor eller,
Bülbül ahuzarda,soluyor güller,
Çileyle dolmuşum,dinle arkadaş.

Arabası yoktur kimseler almaz,
İhtiyacın olsa komşular bilmez,
Derdine devalar kimseler olmaz,
Çileyle dolmuşum,dinle arkadaş.

Allah evlat vermiş delimi deli,
Açlığından ölsen,vermezler eli,
Allah afet verip,çoğaltır seli,
Çileyle dolmuşum,dinle arkadaş.

Köyün peynirine doyum da olmaz,
Gençlerin çoğu da köylerde kalmaz,
Köylü çalışkandır,tarladan yılmaz,
Çileyle dolmuşum,dinle arkadaş.

Köyümün suları çağlayıp akar,
Gurbet elin kahrı,bağrımı yakar,
Köyü özleyen de,şehirden bıkar,
Çileyle dolmuşum,dinle arkadaş.

Kul Armağan senin yükün çok ağır,
İnsanların çoğu olmuşlar sağır,
Duymazlar seni ki, istersen bağır,
Çileyle dolmuşum,dinle arkadaş.