Köy Çesmesi Şiiri - Ahmet Şadi

Bir köy çeşmesi aşık olduğum yer,
Aylardan temmuz sıcakmı sıcak,
Başında durdum çeşmenin,
Kana kana içemde yürek serinlesin,
Su içerken aklımı başımdan aldı,
Suya güzelliği yansıyan güzel,
Bir an öylece kaldım,
Baktım suya yıldız misali düşen gözlerine,
Başımı doğrultum karşımda öylesine bir melek,
Hayran kaldım sırma belikleri inmişti ince beline,

Testisin doldurup bana bakarken ahu gözlerle,
O anki halimi anlatmak ne mümkün kelimelerle,
Kaşların altın bakıp gülümsüyordu,
Utangaç bakışlarla saşkın halime,
Umut çiçekleri ekmişti gönlüme,
Çeşme dönüşü yere düşürdüğü beyaz,
İşlemeli bir mendille,

Köyün öğretmeniydim adım düştü,
Aşık öğretmen diye köyün diline,
Kapılmıştı gönül alnında tel tel perçemine,
Nerden bilecekler dumansız yangınlar vardı,
Öğretmenin içinde,
Hep onu hayal ederdim gece gündüz,
Allı pullu gelinlikler içinde,

Adı da güzel dostlar derlerdi hızmalı Hatice,
Rabbim özenmiş yaratmış,
Meleklerin güzelliğinde,
Aşkı okurdum hep içten yazılmış roman ve şiirlerde,
Bende düşmüştüm devasız aşkın derdine,

Gülünce yanağında reyhanlar biterdi,
Bakışları bile her derdime yeterdi,
Göremediğim gün bana azaptan beterdi,
Geceler hep onu hayal eder düşlerdim,
Uykusuz gecerdi,

Hiç unutamam görebilmek için,
Pencerelerinin dibinde sabahladığımı,
Çıkmayınca hüzünlenip ağladığımı,
Hiç unutamıyorum ellerinden tutup öpmek isterken,
Komşusuna yakalandığımı,
Şimdi ayırdı bizi başı dumanlı dağlar,
Yüzüm güler gibi olsada içim kan ağlar,
Ah be hızmalım bu garip sensiz yaşar,
Ümitlerim karakış, hayallerim tipide,
Bu gönüle sen gelmezsen gelirmi bahar?