Koy Çerçeveye Şiiri - Senem Aygül

Al çocukluğumu
Koy çerçeveye
As duvara
Hatıram olsun sana

Çık çerçeveden
Gir yaşayan aleme
Dağıt süpürge saçlarını
Savrulsun rüzgara

Koş gelincik tarlaları
Arasından zevkince
Topla demet demet
Kır çiçeklerini

Bak orman yeşermiş
Her taraf kuzukulağı
Topla avuç avuç
Paylaş çocuklara

Bak göçmen kuşlar
Geldiler sürü sürü
Kondular kavak ağaçlarına
Hazırlan konsere davetlisin

Al sol omuzuna
Transistörlü radyoyu
Bahçeye giderken
Tarla kenarından

Aç sesini sonuna kadar
Kara Tren Gelmez mi Ola
Türküsünü dinlesin bağda
Bahçede çalışan ırgat

Tırman erik ağacına
Topla yeşil yeşil çağla
Sen yerken kıtır kıtır
Çocukların ağıznın suyu aksın

Bak kızlar toplanmış
Harmanda sek sek oynuyorlar
Kiminin elinde bez bebek
Kiminin elinde yaban ekmek

Bak şurda oynuyor oğlanlar
Ellerinde çelik çomak
Ahmet Mehmet diye çağırıyorlar
Kim daha uzağa atar diye yarışıyorlar

Öğlendir öğrenciler dağılıyorlar
Eyvah armut ve ceviz ağacındaki
Sincaplar telaşla kaçışıyorlar
Tam alınından sapanla vuruyorlar

Çocukluk işte nerden bilecek
Onunda bir can olduğunu
Çığlıklar gülmeler acılar
Neticede bir hayvan öldürüyorlar

Onlar çocuk kız oğlan demeden
Çıvıl cıvıl konuşuyorlar düşünmeden
Yüzlerinde gülümseme,şen ve huzurlu
Sek sek oynuyorlar kocaman harmanda

Vay çocukluk ne oldu sana gerçekten
Sağlam kafa sağlam vücudda sanma
Şehirlere hapsedilmiş bugün çocukluk
Artık uçurtmalar uçurulmuyor tarlalarda

Koymuşlar çocukları küçücük odalara
Vermişler ellerine birer birer tabla
Çocukluk artık olmuş çerçevede
Asmışlar süs için boy boy duvarlara
,