Koy Başını Yastığa Şiiri - Uygar Yeni

İyisi mi bugüne onsuz başla,
Varsa güneş;
Bir yudum ışık iç yüreğine
Bulutsa gökyüzünü örten;
Üfle gitsin,
Belki dağılır bulutlar,
Dağılmadı mı?
Umursama, boş ver…

Aldırma mevsime ya da havaya
Kaldırım taşlarını döv topuklarınla
Asfalt ya da toprak fark etmesin
Kendinden emin at adımlarını…
Nereye gittiğinin önemi yok;
Sen yüreğinin dikine git bugün…

Bütün günü kendine harca
Yorulana, acıkana kadar yürü
Sonra şöyle ekmek arası bir şeyler ye ayaküzeri
Aklına getirme onu, bırak yalnızlıktan çatlasın…

Akşam mı oldu?
Güneşin batışını seyret,
Bulutlar mı kapatmış gökyüzünü?
Boş ver,
Ne olsa bir aralık, gün gösterir yüzünü…

Ama hava kararınca dön evine!
Belki,
İnce bir sızı dolmuştur odana;
Hemen pencereni aç, kokusu da gitsin
Tertemiz bir hava girsin içeri
Sızısı mızısı kalmasın odanda,
Bırak, o yalnızlıktan çatlasın…

Gün boyu yaptığın gibi;
Bu gece de farklı bir şey yap!
Düşünme onu,
Siktir et gitsin!
Bırak yalnız kalsın,
Koy başını yastığa...