Köy Şiiri - Nasıf Acar

Köyde,
Yaşam zordur.
Toprağı yoğurmadan,
Sürmeden,
Çapasını yapmadan,
Otunu yolmadan,
Günlemeden,
Gübrelemeden,
Nadasa salmadan,
Çamuru dalmadan,
Toprağın tozunu,
Saçlarına,
Yüzüne,
Burnuna,bulaştırmadan,
Yiyemezsin ekmeğini...
Sabah uykularını,
Emeklerin sırtına denklersin,
Sıcakta,
Günün alnı çatında,
Çalışmak ne zordur!!!
Avuç içlerin,
Nasır tutmadan...
Parmak uçların,
Sızlayıp yanmadan,
Zordur,
Köyde yaşam.
Bakışından anlamalısın,
Sarı Kızın...
Kulak dikişinden sezişini,
Anırmasından Uzun Kulağın,
Hayvanların dilinden,
Anlaman gerek, anlamalısın !!!
Avuçlamadan tezekleri,
Sıyırmadan yaprakları tefekten,
Omuzlamadan sırtına otları,
Katmerlik , Ebegümeci,İğnelik...
Otların da dilinden anlaman gerek,
Kırkmadan kırklıkla,
Koyunun yününü...
Boynuna takmadan çıngıraklı çanını,
İçemezsin sütünü,
Ak keçilerin....
Sac üstünde yufkan,
Közde patates ve soğanın,
Taş fırında ekşi mayalı,
Köy ekmeğin
Olmazsa olmazıdır bu yaşamın,
Ocak da odun da anacığımın,
Tarhana çorbasının tadı,
Bilinmez nice güzel köylerimin adı...