Kovsan Da Gitmem Kapından

Özledim dediğin gün anlamını yitirdi mesafeler
O gün bu gündür bahardır bana bütün mevsimler
Çöl nedir bilmez oldu içimdeki ülkem
Susuzluktan kavrulmuş bir karış toprağım yok
Daha nefesin nefesime değmeden
Bir bir devrildi önümde engeller
Açtım bütün pencerelerini evimin
Bir soluk rüzgar esse,kokun geliyor
Ne vakit yağmur yağsa
Ne vakit toprak ıslansa yüreğim ağzıma geliyor
Çamurlu yolların kıvrımlarında biriktirdim hayallerimi
Hiç dinmesin yağmur,doğmasın güneş
Yağmur yağıyor yine
Islanmış bütün topraklar
Bendeki hasretin akıllara zarar
Üstelik tam ismini yazmalık camımdaki buhar...
Özlemlerin ruhunun diplerinde çekilmez olunca
Kızarmış gözlerle sabahları karşılayan gözlerini sevdim
Mesafeleri sevdim
Özledim dediğinden beri özlemleri sevdim
Hasretleri diline doladığından beri
Gurbet türkülerini sevdim
Artık hiç kimseye gönül de koymuyorum
Herkesle aram güzel bu günlerde
Hiç bir şeye kızmıyorum,içmiyorum da
Kafamda yedi iklim hülya
Gözlerim puslu,dudaklarım titrek
Bir gurbet türküsü daha yuvarlıyorum kulaklarıma
Zamanı ne kadar büyütsen de aramızda
Gözüm korkmaz biriken uçurumlardan
Katran karası gecelerimi aydınlatan hasretin
Yüreğimi yüreğine düğümlemişken
Kovsan da gitmem kapından..! ! !