Kovma N'olur! Şiiri - İlyas Özkan

Mücrim bir gedâ, İlahi! Af kapında;
Hicaptan başı önünde, iki büklüm...

Pervaz edip uçacakken göklerde
Toza-toprağa bulandım, düştüm..
Rahmet deryandan n'olur,
Allahım! Katreler saç gönlüme
En engin ufukları aç gönlüme!

Haylaz çocuk misali,
Kaçıp gitmeyi marifet saydım.
Döndüm şimdi, huzurundayım yine;
Gaflet sarhoşluğundan nihayet aydım.

Kovma n'olur, merhametin sun!
Suçunu bilip affını uman şu bîçâreye
Gözyaşları ver Allahım, n'olur!
Af fermanını imzalayıver n'olur!
Ten kafesindeki bukağılarını kırıver n'olur!
Affetmezsen yok kurtuluşum...

Safrani, ser-sefil, perişan..
Ne yapsın İlahi, bağışlaman olmazsa?
Hangi kapının tokmağına dokunsun, İlahi!
Ters-yüz edip çevirirsen huzurundan...

25.03.2003
Salı