Kovma Kapılarından Şiiri - Alparslan Aydın

Seni yanımdayken bile özlüyordum
Yaramdayken ölürüm .
Sevdam bitkisel hayatta benim,
Kepenk indirdi bedenim,
Duygularım kötürüm.

Uykularım kaçak şimdi
Gecelerim göçmen kuş,
Rüyalar peşinde okyanus okyanus
Anavatanından uzak,
Anavatanına yasak.

Yüreğindi anavatanı
Aşkımın, sevgimin
Günümün, anımın, gecemin
Mısramın, sözümün, hecemin.
Anavatanıydı gözlerin
Yarınlarımın, umutlarımın, hayallerimin
Göğe yükselmiş çaresiz ellerimin
Kabul edilmeyen duası idin
Çaresizce beklediğim .

Anavatanıydın sevdiğim
Güzelliğin, zarafetin
Gururun, asaletin
Anavatanıydın ey yar bilirim.
Huzurun ve saadetin.

Sevginin, merhametin
Başkentiydi gözlerin
Ve yüreğin
Tüm mülteciliğimle sığındım
Tüm çaresizliğimle yığıldım
Gözlerinin şavkına
Kovma kapılarından
Kimsesizim,
Kovma kapılarından
Çaresizim
Kovma kapılarından
Rüzgârda bir yaprak misali
Savruğum ve gayesizim.

Kovma kapılarından
Aslında Kerem var senin
Aslında lütuf.
Kovma kapılarından
Leylime yıldız gözlerin
Canıma can katan
Kevserdir yâr sözlerin
Şirince, hoş, latif.

Kovma kapılarından
Elsizim, ayaksızım
Kovma kapılarından
Yurtsuzum, topraksızım
Kovma kapılarından
Yolcuyum, duraksızım.
Kovma kapılarından
Ölüden çok farksızım…