Kovdunuz gittim,mutlu oldunuz mu?
Utangaç bir ay ışığıydı gecenin ortasında
Titrerdi
Karanlıktı zaman
Kovulmuş bir aşk sokakta ağlayarak giderdi.
Kimseler yoktu kentin gözlerinde
Gece utandıkça aşk giderdi
Aşk yorgundu,zaman karanlık
Ask kovulan adamın şarkısını söylerdi.
Yıldızlar dökülmüştü kentin çehresine
Pencereden inciten çığlıklar duyulurdu
Aşk,şiirini,romanını ve hayalini almıştı eline
Bodrumda mavi bir menekşenin derisi soyulurdu.
Savaştan yenik çıkmış bir geceydi sessizlik
Sessizdi,ağlardı
Zaman bükülüyordu
Şiirler atıldıkları pencereyi son kez yoklardı.
Aşk yorgundu,yola düşmüştü
Gece yarısıydı zaman
Aşkın yüreği parçalanmış,üşümüştü
Karanlığın içinde kaybolduğu an.
Kovdunuz…gittim,mutlu oldunuz mu?
Şiirimi aldım sonra çok geçmeden
Karaladığım sayfalarımı
Parçaladığınız kalbimi
Ve anılarımı.
Yola düşmüştü aşk,bir pencerenize baktım
Bir de pencerelerdeki kuş gölgelerine
Ben gecenin karanlığına da yakıştım
Çığlıklarınız ok gibi saplıyordu elinize verdiğim yüreğime.
Yüreğimi emanet etmiştim size
Hayalimi ve şiirlerimi
Bir gün olsun o kalbinin kapılarını açmadın
Ben ve yüreğime.
Yağmur yağmaya başladı az sonra
Bir operasyonda öldürülür gibiydi yüreğim
Öylesine sürgündü zaman ortasında
„Evimdin sen.“ buydu,zaman bulup söyleyemediğim.
Kovdunuz…gittim,mutlu oldunuz mu?
Sizin kentlerin dışına çıkmıştı aşk,perişandı
Hayalleri celladına dönüşmüştü aşkın
Bir tek koynunda bestesiz bir şarkısı vardı
Şarkı da yas bağlamıştı,ağlardı.
Kovulmanın gururunu taşıyordu aşk
Ağlıyordu,yüreğinde kan sızıyordu
Gözlerinde büyük sevdasının hayali
Onu günah fırtınasından koruyordu.
Aşk,ayrılığa sevdalanmış bir evin kaldırım taşıydı o gece
Orada herkes,her kıpırtı ayrılığa sevdalanmıştı
Zamanın her tarafında sarhoş bir öfke gezerdi sessizce
Kimbilir bu aşktan önce kaç yürek daha böyle kanatılmıştı.
Yola düşmüştü aşk,zaman hıncından uğulduyordu
Geride hiç bir paranın alamayacağı paha biçilmez üç-beş mutluluk
Ve paraya değiştirilmiş bir sevinc masalı yürürken karanlıkta
Ömürden bir yaprak daha sessiz sessiz dökülüyordu.
Kovdunuz…gittim,mutlu oldunuz mu?
Zeki NurçinKayıt Tarihi : 22.11.2006 19:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kovdunuz,ben de gittim.
Geride hiç bir paranın alamayacağı paha biçilmez üç-beş mutluluk
Ve paraya değiştirilmiş bir sevinc masalı yürürken karanlıkta
Ömürden bir yaprak daha sessiz sessiz dökülüyordu.
Kovdunuz…gittim,mutlu oldunuz mu?
anlamlı güzel bir şiir kutlarım kaleminizi
Utangac bir ay isigiydi gecenin ortasinda
Titrerdi
Karanlikti zaman
Kovulmus bir ask sokakta aglayarak giderdi.
Kimseler yoktu kentin gözlerinde
Gece utandikca ask giderdi
Ask yorgundu,zaman karanlik
Ask kovulan adamin sarkisini söylerdi.
Ask yorgundu yürek yorgun yürek yanginlarin icinde mor renki yanan bir karanfil ,ve gözleri kücülmüs acidan.sizilarin endiseli bekleyisi sabahi.gecenin hic bitmeyen karanligi. bekliyor sabahi...sabah bekledigi sevgiyi sunsun diye .elleri ve ayaklarinin zincirini cözsün diye bekliyor umutla sabahini ,kurtulusa eren bir güvercinin kanat cirpan cigliklarini. bakliyor sabahin ayazi. günes isiklariyla gelecek mutluluk...
MUTLU OLMUSMU ACABA ???
SORDUNUZMU?
TÜM YORUMLAR (10)