Kovdum Hüznü Şiiri - Mehmet Bulut

Sen toprağımda bereket
suyumda afiyet...
Her sokakta her tan yerinde
her çağlayanda yüzünün silüeti.
Korkmadan koş bu topraklarda,
her santimi gül yüzüne hasret...
Çiğneyip geç bendlerimi,
tufan ol dağıt, coştur ihtiyarlamış yüreğimi...
Kopar çürüyen yanlarımı,
açabileyim filiz filiz yeniden gecikmiş bahara ömrümü...
Nihayet tutturdu kıvamını
esmenin de rüzgar...
Seher yelleri esiyorken yüzümde şimdi
kovalamacası tükendi duygununda,
belirli durgunluk içinde imleçlerim
hiç bir alt satır hatırında...
Kovdum hüznümü bu gün kapımdan,
hem çok bile sürmüştü yoldaşlık...
öyleki;
küsüz artık eski yara hüzünle...