Kovalanmaz insan,
edilmez yerinden yurdundan,
sığındığı yürekten…
Ağlatılmaz insan,
karartılmaz gecesi gündüzü,
ayırılmaz sığındığı gözlerden…
Boynu bükük bırakılmaz insan,
çiğnenmez gururu,
edilmez, el alem içinden…
Kolu kanadı kırılmaz insanın,
üşütülmez yaz günü,
boş bırakılmaz elleri…
Yalnız bırakılmaz insan,
koca şehirde, kalabalıklar içinde,
itilmez yalnızlar sokağına…
Yaşarken öldürülmez insan,
diri diri mezara konulmaz,
serpilmez kara toprak yüreğine…/Sabri Ceyhan
Kayıt Tarihi : 19.3.2016 17:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!