Bitap düştüm yine kovalamaktan ruhumu,
Namussuz bir daha yutturdu bize tozunu.
Yakalasam, vuracaktım hemencik kalbura,
Süzüp, darasını ayıracaktım zindana.
Hani birde benden hızlı koşmasını bırak,
Arada alay ediyor benimle durarak.
Ben koştukça ardından, durup kıs kıs gülüyor,
Gidip de, komşu bahçelerden dut aşırıyor.
Kayıt Tarihi : 11.4.2007 23:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!