Yine yalnızlığıma bırakıp beni
Kov sürgün gözlerini
Gözlerimden
Yitirdiğin umutlarımı da
İz bırakır gibi
Bırak ardından
Çıldırmalarım peşinden
Sürsün feryatlarını
And olsun ki
Güneşlere
And olsun ki
Kehkeşâna
Ben sevmedim seni
Ben geceleri sevdim
Yüreğime kor bırakan
Avuçlarımdan
Heyula gibi akıp giden
Hasretleri sevdim
Gölgeler komedisinde
Sevdim trajedimi
Ayrılıklar rüzgârıyla
Bekâya akan
Duâlarımı sevdim
Ağlamaları sevdim bir de
Seherlerin kuytusunda
Gözlerim kapalı
Rûhanilerle el ele
Uçmaları sevdim
İçimdeki ülkeme
Yalnızlığımın
Cennetten koridorlarında
Gezmeyi sevdim
Bâki bir aşkla
Dolmayı ruh ebatında
Taşmayı sevdim
Ey fâni gölge!
Yine yalnızlığıma bırakıp beni
Kov sürgün gözlerini
Gözlerimden
Ben yansımaları değil
Güneşi sevdim…
Kayıt Tarihi : 5.2.2007 02:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Fâniler soğuğundan bunaldığım ve ruhumu ısıtacak güneşler güneşini aradığım bir gecenin parıltısı
TÜM YORUMLAR (1)