Açtım kollarımı uzandım toprağa
Bir gökyüzü var ufkumda
Sonsuz hayaller gizli, sakallarım beyaz
Yaşlanmışım sanki biraz
Kapattım gözlerimi, gözlerin yok
Arkama baktım gözlerini göremedim
Önüme baktım bir ışık yok
Gün batıyor, çocuklar ağlıyor
Kalktım ayağa hiçbirşey yokmuş gibi
Bir gün batar bir gün doğar
Saç sakal beyazlar kadınlar ağlar
Bir anneyi evlat acısı dağlar
Nasıl geldik bu hale
Beni büyüten ilkokul öğretmenimdi
Mahallede ki bakkal amca
Adımı bile hemşirem koymuş
Yüzüm yüzünde çocuğumun
Kime gülümseyeceğim bilmiyorum…
06.10.2024
İbrahim ÇetinkayaKayıt Tarihi : 12.10.2024 21:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!