Yokluğunun yıkıntıları kol geziyor hücrelerimde
Viraneliğim topluyor geçmişi avuçlarımdan
Çaresizce çarelere başvuruyorum
Elim yüzüm kir toprak
Sokaklara sığınıp;
Hayatı topluyorum…
Hayatın köşeleri koruyormuş beni
Ben kötürüm yalnızlıkları,yarım kalmış yazıları köşelerde saklıyormuşum
Hayat hep beni yaşıyor;
Ben hayatla soluyormuşum…
Sessizliği duymak ne kadar güçmüş
Bitti sandığın her şey aslında bitmiyormuş…
Kuytularda yaşanıyormuş hayat
Hayat kuytu köşelerde yaşıyormuş...
Neslihan Kösoğlu
Kayıt Tarihi : 6.7.2009 01:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!