Kötürüm Kalbimin Kaderini Yaşayan Yarım ...

Utangaç tavrına takılarak tırmandım
Minare merdivenlerinde unuttuğum çocukluğumu yanıma alarak
Tırmandım aşkın doruklarına
Açtım göğsümü, uçurum rüzgarlarının kanatları çırpındı döşümde
Gözlerin bir dalga kırandı içimdeki isyanı bastıran
Kelimelerin kelimelerimi kamçılayan
Her şey kaderdir her şey kaderdendir
Suyun canı yanarken tükenir damla damla
Güneş suçlanmaz suyu taşıyor diye göğün bağrına
Adına buharlaşma derler
Ne zamandan bu yana tükenmişliğin adı buharlaşma oldu
Tükenmişliğin adı aşk, tükenmişliğin adı ayrılık, tükenmişliğin adı yasak oldu
Ne zamandan beri birinin gözleri,bir diğerinin ömrünü hasadı biçer gibi biçmeye başladı
Oysa kanatlarımı ateşe ödünç vermiş bir kelebektim
İncitme kabuk tutmuş yaralarımı
Sev ama hırpalama
Yoksa uçar tozları kanatlarımın
Üşür gözlerim gözlerinsizliğinde
Ben sadece uçmayı değil, unuturum ne var yok bildiğim
Uzun suskunluklara döner adını oluşturan her harf
Yaşlılıktan değil emin olabilirsin
Ellerimin titreyişleri,
Belki yüreğimin iç savaşını bastırmaya çalışırken dışa vurumudur

On yaşıma geldiğimde dünyanın bir yerinde bir kadın avazı çıktığı kadar bağırarak
Aşkı doğurmuş
Ve bir zaman sürecine girmiş kalplerimiz
Artık doğru zaman mı ya da zamanın mı doğruluğu
Ne deniliyorsa artık
Arayışa geçen kalplerimiz bulmuş birbirini bir şekilde
Bulmuş ama birimiz Züleyha’nın yaşlanmışlını üstelenirken
Diğerimiz Yusuf’un güzelliğinin tahtına oturmuş
Tarih yine tekerrürlüğüyle kala kalırken
Yürekler çöllere
Yürekler gül bahçelerine
Yürekler eş zamanlı cennete ve cehenneme dönmüş yüzünü…

Bir Pazar günü yazılırken bu kandan kelimeler
Sen zeytin bahçelerinde dolana dur
Rir çocuk gibi uyut yalanlarınla beni
Ben şehrin kan kaleleri olan bilmem kaç artı kaç beton yığınlarında
Kalbimi aşka yüzdürürüm
Zeytin Allah ‘ın kutsal kitabında üzerine yemin ettiği…
Bir ayrılığı bu denli harelendiren…
Ve dallarında firar edip gelip göz çukurlarında hayat bulan siyah zeytinler…
Sen şimdi zeytin bahçelerin de dolanadur
Ben yeminlerime yemin ekleyeyim
Bir daha dokunmamak için zeytinin hiçbir cinsine
Aşkın cisme bürünmüşlüğüne
Ölürüm beni zeytin bahçelerine göm ama zeytin dalı uzatma bundan sonra
Kutsal kitapta üzerine yemin edilen zeytin şimdi bir bağrı nasıl oyuyor
İki siyah zeytin olan gözlerin nasıl da içtimasını alıyor geleceğimin geçmişimin gençliğimin…

Her yürek bir cehennem çukurudur aslında
Kendi ateşinden ilahi güce sığınan
Bu gece dilimden hiç düşmeyen dualarım oldu
Korkularımı bastırmak için değil acılarımı bastırmak için
Çaresizlik kapımda nöbetine sadık bir erat
Gözlerin, feyezanlığı, gecenin katranlığına
Dişlerimin arasında avuç içlerimin kanlı etleri
Yüzüm silik aynalarda…
Not: Bu şiir devam edebilirdi belki ama kötürüm kalan kalbimin kaderini yaşadı ve yarım kaldı…
İDRİS KOTAN
23 KASIM 2015
GAZİANTEP