Kötünün Zıttı Şiiri - Protest Edebiyat

Tek başımıza iyiyi ya da kötü olmayı seçebilir miydik? En başta iyi miydik hep? Eğer iyi olmak iyi bir şey olsaydı kötünün zıttına mı benzerdi? Kötünün zıttı olmak insansı bir şey mi sadece? Bir kedi nankör olduğunda ona da kötü mü deriz? Yararcı bir tinsel olgu gerçekten iyi midir? Bir şeyleri yettirebilmeye çalışmak iyilik midir? İyi miyim ben, yoksa sadece kötünün zıttı mı?
Ben bugünlerde kötünün zıttıyım. İyiye benzediğimde çorabımın tekine bile başka bakarım. Yastığımın arka yüzü değişir. İyi beni değiştirir, dönüştürmez. Bu yüzden ben artık kötünün zıttıyım. Bambaşka bir insana dönüşüp duruyorum. Kararlarımı kendim veremezken hep iyiye benzerim. İyiye benzemek istemiyorum, ben kötünün farklı bir biçmiyle iyiyim. Her iyiliğin içinde kötülük varsa iyilik midir o? Öyleyse iyilik aynı zamanda kötülüktür de. Her ütopyanın içinde bir distopya vardır aynı zamanda. Crapoter'dan sonra artık kendi ütopyamda mutsuzum. Bir insan kendi ütopyasında bile mutsuz olabilir mi? Acaba ütopyada sadece insanlar mı mutlu olur? İnsan değilsem neyim ben? Basbaya insanım ben. Sadece vücut olmayan bir insanım. Kötünün zıttı insan; kalbime dokunmak isterken izinsizce bedenime dokunacak olunursa işte o zaman olacağım insan.