Kötülüğe mezar Şiiri - Abdullah Oral

KÖTÜLÜĞE MEZAR

İçimdeki sevda boran mı kar mı
Çözmeğe çalıştım çözemedim ki
Şu kader denen duyarsızlığı
Bozmaya çalıştım bozamadım ki

Nedir bizi bizden ayıran nedir
Yastığımız toprak ranzamız sedir
Kurtuluşum senin ellerindedir
Yazmaya çalıştım yazamadım ki

Ne edeyim ruhsuz bedende eti
Paçamızdan tutmuş sermaye iti
Sırtımda kan emen yaldızlı biti
Ezmeye çalıştım ezemedim ki

Dostlar muhabbeti kakıyor başa
Neden uğraşırsın diyorlar boşa
Her gelen salıyor ayrı bir taşa
Umudun resmini çizemedim ki

Zoruma gitmezdi aldığım nefes
Yarı ağlamaklı gülseydim bir kez
Niçin susmuyorsun diyorlar herkes
Baktım yüzlerine kızamadım ki

Her birisi ayrı dertler yüklenmiş
Elleri kokuyor başı bitlenmiş
Sanki hayat durmuş yaşam kitlenmiş
Kötülüğe mezar kazamadım ki

Bana ne diyemem öyle boş yatıp
Fikrimden kaçamam yüreğim atıp
Vurgun’i sahrayı ummana katıp
Sevda deryasında yüzemedim ki