Mevsimlerin renkleri bütün cilvesiyle insanlığa kendini sergiliyor…
Tabiat gebe kaldığı zemheri aylarından sıyrılma çabasında…
Vazifelendirilenin ‘Vazifesi’, en hassas hesapta bile şaşmıyor…
Bir başka oluyor mevsimlerin güzelliği…
İnsanların halleri gibi…
Bazen fırtınalar kopuyor insandaki öfke gibi…
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta