Kötü Rüzgar Şiiri - Oğuzhan Özağdaş

Bilmediğim bir soğukluğun içinde
Bedenimi hapseden kurşun ve kin
Bu kadar yüzsüz bu kadar aşık
kim...

Gece bitiyor, ağarmakta tan
Denize giydirilmiş mavi giysisi
Gidişin mi, yokluğun mu içimi acıtan
hangisi...

İbrahim'i yakan ateşin ortasında
Namaz çiçekleri açarken
Secdeye varan dumansız baş
Ve ateşi söndüren
güvercinlerin gözünden akan
bir damla yaş...

Kelimeleri bölüp özünden
Kabul etmeyen kağıt
Dualarım büyür topraktan
ağıt ağıt...

Martıların üstüne doğan güneş
Yüzünü göstermese bir an
Omuzlarıma çökecekse öksüz bir hüzün
Beni de alsın o kötü rüzgar
bir gün...