Kötü Replik Şiiri - Ahmet Levent Ay

Seni silmek kolay oldu, aynalarda bir buğuydun.
Usulca camları açtım, akıp gittin penceremden.
Bir kâbus-u nevedaydın, ya da acuze kuğuydun.
Uyandım, şakağım ovdum, çekip gittin gözlerimden.

Günler geçmez sanıyordum, fakat heyhat, öyle değil.
Öyle değilmiş ayrılmak, gözyaşları hep yalanmış.
Sevgin ölmez sanıyordum… Lakin hayır, öyle değil.
Öyle değilmiş unutmak, yalnızca nefret kalanmış.

Bir gelecek var önümde, mutluluğu ıskalamış.
Biliyorsun, sebep sensin; bende zerre pişmanlık yok.
Bir uçurum var gerimde, hiç can acısı tatmamış.
Düşüyorsun, vuruyorsun; fakat zerre acımak yok.

Herkes güler bana şimdi, gülen gülsün neye yarar?
Üç gün gülecekler bana, sonra kime kızacaklar?
Aradan yıllar geçecek ve zaman verecek karar.
Aleyhte olunca hükmü, kimden medet umacaklar?

Hepimiz sonsuza müştak, fakat ölümlü beşeriz.
Aşkta bu oyunda bir bal, ağzımıza çalınacak.
Ayağımız altında fena, durmadan hırsla eşeriz.
Bakalım toprağın altı, kaç arşınlık kazılacak!

Biz de senle benzer rolle çıktık beşer sahnesine.
Perde bir başkasınındı, sonlarına zor yetiştik.
Aşk denilen fukaranın, oturduk da rahlesine.
Elhamdülillah nihayet, insan olarak yetiştik.

Kalkmalı şimdi sıradan, çünkü dersler başkacadır.
Seninkisi belki mutlu, benimkisi keder yüklü.
Harikalar oyununda, replikler hep “yalanca”dır.
Boynumu bu oyun değil, senin bed repliğin büktü.