Sus söyleme, kâvil’in kanatıyor
Kabuk bağlamayı beceremeyen yürek yaramı…
Kan damlaları kalp olmuş akıyor
Unutulmayı başaramamış hatıralarıma...
Konuşan sen değil, hislerini gömmüş hayaletin...
Gözlerin, gözlerin değil! Çakmak taşını yitirmiş....
Sesin tırmalıyor, musikine alışmış kulaklarımı
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Kanatmıyor sözlerin artık yaramı....
Ben o gün’de yaşıyorum........
Hayaletin süzülüyor dışarıya.... iste bu kadarrrrrrrrrrrr.... sairane... tebrikler
güzel olmuş arzu, kısadan uzuna bazen güzel örnekler veriyorsun
Ne güzel duyguları mısralara serpiştirmişsin Arzu.... yaşam bu işte... eninde sonunda bu duyguları yaşarız çoğumuz.... tşk
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta