Kötü Kader Şiiri - Mehmet Özer

Dokunmak isterken hayata ellerimle
Ellerimin kırıldığını hissettim
Can vermek isterken saksıdaki çiçeğe
Su vermediğim zaman soluşunu izledim
Sevgimle beslerken o büyük aşkımı
İlk büyük kavgada bitmesini bekledim
İşe gitmek için bindiğim otobüste
İnsanların stres dolu bakışlarını gözledim

Ne garip bir dünyada yaşamaktayız ki
Herkes menfaat derdine düşmüş
Öyle bir hayatı paylaşmaktayız ki
Kalan sağlar bizimdir ölenler zaten ölmüş

Baharı beklerken ağaçlar meyve versin diye
Talan vurmuş bahçelere meyveler olmadan
Düşünürken yaz gelsin de kırlarda dolaşalım diye
Ağustos da kar yağmış mevsimin süresi dolmadan
Düğün merasimi kurulmuş insanlar evlensin diye
Sevdalar tükenmiş evet demeye vakit kalmadan
Anlaşmalar yapılmış savaş olmasın diye
Bebekler şehit olmuş yaşamaya fırsat bulamadan

Ne kadar kötü bir kadere sahibiz ki
Ömrümüzü yaşamaya gücümüz kalmamış
Dünyaya çivi çakarız diye düşünmüştük ki
Çivi çakmak için bile vaktimiz kalmamış...