Kötü İnsan Şiirleri - Şair Kötü İnsan

Deseler ki bana özlemi anlat...
Anlatmam! Anlatamam!
Bir insana onu yapamam,
Vicdanım izin vermez...

Azad et beni sevgili
Birikmiş dertlerin sığ sularına çekme beni
Rol yapma, mutluluk karasına çıkaracakmış gibi

Azad et beni sevgili
Ya tam boğulayım,

Biz senle bir buz dağıyız...
Sen güneşi görüyorsun,
Ben güneşi gör diye boğuluyorum
Hepsi bu...
Aşk; Bu...
Biz buyuz...

Bazen bir çiçeğin dal parçasıyla anlarsın birin nasıl bin olduğunu...
Bazense binin birde nasıl vuku bulduğunu...
Tıpkı insan gibi;
Bir gün dünyada birsin diye severler
Birgün seni bin eşitsiz parçaya bölerler...
Ocaktan sıçrayan kıvılcım elini yaksa,

Yüksek dağların zirvelerine,
Dokunup giden bulutlar vardır;
Yavaşça, usulca, yumşakça...
Yüreğine öyle dokunan olsun istersen,
Dağ gibi büyük olman gerek...
Ama unutma dokunup giderler

Hişt gece!
Sessiz ol...
Dağıtma dikkatimi,
Yakalayıp öldürmek zor oluyor,
Kurduğum hayta hayalleri...

Buz kristallerindeki ışıltıyı
Gözlerinde görebildiğiniz insanlar varsa etrafınızda
Onları yüreğinize kelepçeleyin,
Kaçmasınlar...

Güneş vurduğunda ışıldayan kar kristalleri gibi,
Sevgi vurduğunda gözleri ışıldayan insanlar var...
Siz ne güzelsiniz öyle.
Beyaza yakın saflık
Saflıkta saklı derinlik, hepsi sizde
Tarifi zor ... Giz'i saklı özde,

Kimi düşer yola ...
Ulaşmayı beklediğine,
Ulaşmasını bekleyene doğru
Kimi düşer yola ...
Ne ileriye nede geriye doğru
Kimine varacak hedef yetmez...

Durma...
Ne sanırsın kendini, küçük insan!
Sen kimsin ki, durdukça karanlıklar bitsin...

Bir bak...
Koskoca dünya, dönmese,