Kötü Ettik Şiiri - Yeşim Anar

Kötü ettik…
Yemin etmiştik oysa sevgisizliğe
Yitirmiştik aşka inancımızı
Biz değimliydik,
Kanatsız bırakan masumiyeti,
Prangalara mahkum eden yüreğimizde
Kötü ettik yeniden sevdalanmakla
Yemin etmiştik oysa sevgisizliğe

Tüm kapılar kapalı, perdeler örtük
Alışmıştık zırhlara, kör duvarlara
Kelimeler belleklerde asılı kalmış
Alışmıştık kötü kalpli yalanlara
Kötü ettik… Kötü ettik
Sevdalandık yarınlara

Belirsizlik dünyasıydı yaşadığımız
“Hayır”lar “Belki”ydi, “Belki”ler “Evet”
birbirine karışırdı renkler, kokular
ulaşılamayan sevgilinin gözbebeğinde
Dokunmak acıydı, sevişmek ölüm
Günahlar ibadetti zaman gelince
Anlar vardı…
Dans gibi, şiir gibi, şarkılar gibi
Yitirmiştik günahkar günlerde dünü
Yitirdiğimiz tek şeydi belki de sevgi

Anlar vardı…
Dürüst olmadığın kendine bile
Arayışlarını sonsuza dek uzadığı
Çelik grisi yaşam sürecinde
Anlar vardı şüphelendiğimiz öz benliğimizden
Sevgilinin gözlerine baka baka
Yalanlar söylediğimiz, içimiz titremeden

Upuzun bir yoldu yürüdüğümüz
Kaçıncı adımdı bilmem
Aynadaki tebessümü yitirdik
Saydam bir yüzeyde kaldı çocukluğumuz
Kötü ettik…
…
…
Kötü ettik…
Kilitli kapılar açıldı bir bir
Pencereden güneş ışığı sızdı
Yemin etmiştik oysa sevgisizliğe
İlke bellemiştik inançsızlığı

Aldırmadan engellere, ayrılıklara
Korkulara inat yeniden sevdik
Mahkum ettik mantığı yüreğimize

Kötü ettik…