Kötü Dünyanın Şiiri - Husam Hasret

Bir değil, binlerin kanına girdi
Bağlanmadı eli kötü dünyanın
Bir tür acımadan çok beller kırdı
Kırılmadı belli kötü dünyanın

İşi dürüst değil, hep terse çıktı
İşkenceleriyle yürekler sıktı
Ocaklar söndürdü, yuvalar yıktı
Deli esti yeli kötü dünyanın

Öfkesiyle zaman zaman köpürdü
Fırtınayı hep üst üste kopardı
Önüne gelen her şeyi süpürdü
Bir dinmedi seli kötü dünyanın

Akile gam verdi, yiğide keder
Yerlisin yerinden etti derbeder
Zulmiyle Adem'den bu güne kadar
Gamlı geçti hali kötü dünyanın

Çokları bıraktı bitmez bir hazda
Sevgiyi öldürdü cilvede, nazda
Yaşamayı tatlı bilen ağızda
Acı oldu balı kötü dünyanın

Her gün bir kılık, bir dona büründü
Gah yayan, gah atlı, gahta süründü
İçi yalan, dışı serap göründü
Hep ters çıktı falı kötü dünyanın

Her yıkık köşede baykuşu kondu
Zemheri deminde ateşi söndü
Dişsiz olan için cevize döndü
Yenilmedi malı kötü dünyanın

Biri tuttu ise binleri saldı
Bir verdi ise de, bire on aldı
Yorgun omuzlarda yırtılı kaldı
Kalıtlaşan şalı kötü dünyanın

Bir gün yorulmadı zulm eylemekten
Sevinip zevk aldı hep elemekten
Yürek sıkan acı laf söylemekten
Hiç bıkmadı dili kötü dünyanın

Kalımsızken hiçi olunca hiçin
Genç ömürlülere hep saldı biçin
Bir kere olsun da mutluluk için
Çalınmadı zili kötü dünyanın