Duyduğum her şarkıda sen…
Her satırda sen… Her notada sen.
Sanki sen varsın, aldığım her nefeste,
Hayatımda, aşımda, suyumda, sadece sen varsın.
Ama… Kötü diyeceksin bana…
Bir gün kötü diyeceksin, belki bana,
Bulutlar solgun, üzgün uçuşuyorken,
Kalbinde bir nefret, ufuklar gibi,
Yüreğinde yanan ateş, külleniyorken.
Kötü diyeceksin bana, biliyorum...
Düşünemezsin hiç bir zaman, solan umutlarımı,
Göremezsin, içime akan, kanlı gözyaşlarımı.
Bilemezsin, kapanmayan göz kapaklarımı
Ve sen bana yine… Kötü diyeceksin biliyorum.
Bir gün çekip gideceğim, belki de buralardan,
Ölüm gibi sessiz, susacağım mahşere dek.
Hiç bir zaman, söylemeyeceğim seni sevdiğimi,
Ve sen bana yine… Kötü diyeceksin biliyorum.
Kavrulmuş toprakta yetişen, bir çiçeksin sen,
Gönlü engin denizler gibi, boy, boy dalgalı.
Bir gün beni ararsan, tam kalbinde bulacaksın,
Ve biliyorum ki bana… Kötü demeye utanacaksın.
Kayıt Tarihi : 21.3.2006 14:07:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!