Silindi akşamlarımın açıkmavisi,
Kara morluklar içinde eridi uzak dağlarım,
Çalındı güneşimin ışığı, ayımın parıltısı,
Dağıldı yıldızlarım boşlukta inci taneleri gibi,
Yalamaz oldu denizimi özenle rüzgarlarım,
Sarıçamlarım sırt döndüler reçine kokusuna,
İşte böylesi karabasanlar içindeyim
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
