Silindi akşamlarımın açıkmavisi,
Kara morluklar içinde eridi uzak dağlarım,
Çalındı güneşimin ışığı, ayımın parıltısı,
Dağıldı yıldızlarım boşlukta inci taneleri gibi,
Yalamaz oldu denizimi özenle rüzgarlarım,
Sarıçamlarım sırt döndüler reçine kokusuna,
İşte böylesi karabasanlar içindeyim
Elkızı,
Uğruna.
Ne bir karagünlere kalmışım elkızı, ellerkızı,
Senin o karasevdana düştüm düşeli,
Boşlara koymuşum dolmamış kovalarım,
Dolulara koymuşum almamış,
Ömrüm eriyip gitmiş karasevdanda beyaz mum misali,
Dayanamamış.
Uzandığım dallar nasıl bir kalıveriyor ellerimde,
Karlar nasıl ir yağıveriyor güvendiğim dallara,
Saksılarımda renklerini nasıl bir yitiriyor güllerim,
Islak toprağımda taş kokusu, yağmurlarımda yas havası,
Yaylalarımda düşman duyguların çizmeleri,
Denizlerimde ayaksesleri bir zalim karasevdanın,
Yaşamı bir kötü düş sanıp uyanası geliyor
İnsanın.
(ELKIZI ELLERKIZI isimli Serbest Şiirler 'inden >77-78/100)
İsmet BarlıoğluKayıt Tarihi : 26.3.2005 09:24:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!