Kötü Bir Alışkanlık Şiiri - İbrahim Ünlü

Bu alışkanlığım
Ruj kokulu ayaküstü aşkların
Vizite edilmiş
Orospu tenlerdeki aldatışı kadar

Nabızlarda uğuldarken
Arabesk konuşan profesyonel bedenlerin
En ıslak
En terli uzvundaki
-yani-
Avucundaki apalak memesi kadar

Çizgi tutmaz bir saydamlığın
Bedenlerinden rampa aşağı sallanması kadar,

Homojenleşmiş bedenlerin
-otoban itibariyle- kavşak etlerinin
ve
gecenin
kılçıklı latifelerinin
en anlamsızı olan
anlamsız yoğun gündemi kadar

tahrip gücü yüksek
bir bomba gibidir göğüslerin yükü
“nedense içim dışım sen”
deyişim kadar değersizdir

…

nedense içim dışım sen
bu;
içi dışı aynı olan bir gerçek!

Şimdi sen
Yirmi üçüncü yüzyılın
Eflatun dağının
Papatyalarıyla yıkanmış
24 ayar altın saçlı kızı!

Ben senin doğuştan mavi gözlerini
Ve boyalı olmayan saçlarını sevdim

Sen
Hiç gökyüzünün emaye kaplı Ay’ına da baktın da
Ruhuna sana gösteren
Bir göze bakabilmenin cesaretiyle…
Pırlısını pırtısını toplayan
Bir güneşin
Gidişine benzer bir şekilde
Gözlerini kapatabildin mi?

Sende yaşadığını duyumsayan
Bir yaratığın gözleri önünde

Bu arada
Yenildi yer çekimine
Kendini beğenmişlik!