Kötü Başlangıçlar İçin

Öksürüklerle büyüyor yüzümde hüznün kibarlığı
budanmış ve yaprak açmayan bir ağaç gibiyim
sanki ömrüm sele gitmiş ben de kum ve çakıl
uzamış sakallarımı kestim yeni bir sabah için
ikindiye uzar, gün ve yorgun akşamüstleri
terbiyesiz bir yağmur başlar, gökyüzü savaşır
şimşekler arasında ıslanır koşuşan sokak itleri
ben umarsızlığıma dönerim, kapılar kapanınca.

Yüzü eskimiş ve kirli bir yorgan çekerim başıma
bir kenarda yıkanmamış, kokan kirli çoraplarım
sandalyeye asılmış buruşuk bir pantolonda
bacak izleri: Müzik! Bir bu eksikti burada! ..
Zamansızlık yaşanır bellekte; anlar, anılar
sararmış fotoğrafların solgun renklerinde
yüzüm kül: Zayıf ve rengi uçmuş oracıkta
yine geldiler kaçtığım ve yitirdiklerim... ya sen?

Yalnızlığımı da yaşayamıyorum bu sokakta
içimde hep kirletilmemiş bir güzellik olacak,
kızların teni ve taşıdıkları çiçekler gibi sevgiyle.
Annem uyanır gömütünden ve bana seslenir!
Uykusuzum oysa, gidemem, uyumak ve düşlerce
beni bırak, özgürlüğü buldum yüreğimde:
Yitirilecek bir şeyin olmaması ne kötü artık
beklentilerin de bittiği bir yerdir orası./Yitik!

Gidiyorum, yolculukların gizli gözyaşlarıyla
kimsesizlik en ağır yük gibi biner omzuma
biraz ekmek bırak oraya, biraz sevgi, biraz düş
kartopu da oynayacağım çocuklarla... zil!

Artık gidiyorum, yalnızlığımla ve kimsesiz
yeni duygular için yaşamak isterdim oysa.