Kötü Avrat Şiiri - Abbas Paksoy

Güzel’lere bakıp, yerindim.
Nikâh masa’sında, göründüm.
Kar’lı dağdan, daha serindim.
Eritti beni, kötü avrat.

Toplumda, yer alırdı söz’üm.
Nere gitsem, gülerdi yüz’üm.
Tertemiz duruyordu, öz’üm.
Kirletti beni, kötü avrat.

Üzerine, giyer bikini.
Dil’i, karaçalı diken’i,
Kangal it’inden, gelmiş gen’i.
Dağıttı beni, kötü avrat.

Uzun bağlamışlar, örk’ünü.
Takmamışlar, hayâ börk’ünü.
Noktalayın, yedi kök’ünü.
Çıldırttı beni, kötü avrat.

Yalan dünya’dan, bir kız aldım.
Gece’lerime, kâbus saldım.
Hayalimle, hayal’de kaldım.
Öldürdü beni, kötü avrat.

Paksoy’um, titriyor yazarken.
Bağrım deliniyor, gezerken.
Mezar’a girdim, yaşarken.
Gömdürdü, beni kötü avrat.