Bir akşam vakti,
İçim buhrân dolu..
Bir hâyli misafiri var ruhumun,
Sıkıntılar, güvensizlikler...
Düşünüyor aklım, kendinden bî-haber,
'Ne yapsam, ne etsem' diye..
Çıkış yolu aramaya çalışıyor dertlerden;
Ama düşünemez ki, ev sahibi olduğunu..
Nice zaman sonra anlar aklım,
Misafirlerinin sadece belli şeyler olduğunu;
Akıl, dostluk bekler dışarıda,
Sense sıkıntıları misafir edersin içeride...
Behey akıl, behey nefis!
Anla artık ev sahibi olduğunu..
Kov kötü misafirleri, kes arkadaşlığı,
Al dostları içeri, er iç-huzura!
Kayıt Tarihi : 10.2.2007 10:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)