Kötü adamlar üzmesin Şiiri - Dağlar Özügüç

Her gün penceremden içeri süzülürdü
Onun güzel yüzünde doğan ışık huzmesi
Aşağı kahveden dışarıya yankılanırdı
Eski aşk şarkılarının yanık nağmesi
Durup dinlerdim çam ağacına dayanarak
O şarkılarmış meğer sessiz gidişin habercisi
Hiç belli etmedi bende mutluyuz sanıyordum
Ağır geliyor ruhuma şimdi onun gitmesi
Zoruma gidiyor kendini sevmeyenleri sevmesi
Kara trenin kara kopartmanında gördüm onu
İçimde yara olarak kaldı bir vedayı bile çok görmesi
İçime attıklarım yaşadıklarımdan da ağırdı
Onunla geçiremediğimiz bir gecemiz vardı
Bundan sonra artık bu hayal zor gerçekleşir
Farkında mısın? Ondan bahsedilirken
Kara kuru cümleler bile gül kokardı
O çok iyi ve düşünceli bir insandı
İsterim onun değeri hiç düşmesin
Siz yinede ona söyleyin dikkatli olsun
Kötü adamlar onu üzmesin