Dağlar hasretinden beyaza büründü.
Acıdan öte ince bir yol göründü.
Şu fani dünyada oldum yaşayan bir ölü.
Olmayınca sen, ne iyi olabildim ne de bir kötü.
Gökyüzünü bulutlar kaplamış, gündüzler karanlık.
Seni beklemekten ötürü, geceler hep aydınlık.
Kötü olmak sadece ufak bir dalgınlık.
Bu gözlerden uzak olmak, en büyük şanssızlık...
Kayıt Tarihi : 9.10.2025 01:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!