Koşuyorum Şiiri - Filiz Güngör Laçin

Koşuyorum
Bana sunulmuş meçhul bir yolda
Ayaklarıma dikenler batıyor
Yüreğim kanıyor

Koşuyorum
Arkama bakmaya fırsat bulamadan
Taşlar dolanıyor paçalarıma
Ruhum eziliyor

Koşuyorum
Menzilini tahmin bile edemeden
Çelmeler takılıyor kurnazca
Ümitlerim tükeniyor

Koşuyorum
Ezmekten korkarak çiçekleri
Zehirli sarmaşıklar dolanıyor belime
Nefesim kesiliyor

Koşuyorum,
Avuçlarımdan akan su misali zaman
Söndürüyor yangınımı
Yaralarıma merhem
Ümitleri yeşerten soluklarla
Binbir çiçekli ılık baharlar müjdeliyor

Koşuyorum,
Geri dönüşsüz bu yolda
Kurulmuş tüm tuzakları yaşayarak
Yılmadan yorulmadan
Küsmeden darılmadan