Koşuşturma Şiiri - Emre Can Bıyıklı

Başını yastıga koydunmu anlıyor insan.
Eş'sizliğini, yarımlığını.
Gündüzleri hep bir ses,
Bir haraket,telaş.
Koşuşturma,
Farkında olmaz insan.,
Damarlarında kim dolaşıyormus
Uykusuzluklarının sebebi kimmiş.
O ışıklar sönüpte başın yastığa tünedimi;
Yaşama telaşın yerini sessizliğe terkettimi,
Ölesiye ağrırken bacakalrın,
Gündizki koşuşturmadan,
Uyuyamassın...
Aklına onlar gelir.
Çok kalabalık oldukları,
Tek başına bile sana ordularla saldırdığı.
Bütün duygularını,düşüncelerini,
Benliğini, İnsanlıgını yakıp yıktığını.
Resimler halinde izlersin!
Uykuya dalıp rüyalarda ona yeniden aşık olursun.
Uyandğında kızarsın kendi kendine.
O kadar yıkımdan sonra,
Nasıl olurda hala bu kadar sevebilirsin,
Onursuzca...
Güne başlarsın yeniden,
Bir koşuşturma...