Her incindiğimde,
Deste yaptım öfkelerimi…
Ilık bir kucaklamayla
Sildim sandım kırgınlıklarımı…
Yeniden tekrarlayınca
Katmer katmer oldu kinlerim
Dağ kadar yığılınca
Patladı içimdeki volkan gibi sözler dayanamadım
Boğmaya başladığında…
Yıllarca gizledin hep koşulsuz sevgini
Göremedim bende bal rengi gözlerinde
Oysa; her zorluğum da her anımda
Ayrılmadın bir an bile yanımdan…
Hatalarımla sevdin sevaplarımla da
Değiştirmedin beni
Özgür bıraktın’ bul’ dedin kendini…
Sonun da buldum kendimi…
Huzurlu, güvenli, sevgi dolu sıcacık
Demirledim artık limanın da…
Öğreneceğim seni sevmeyi
Öğreteceğim kalbime
Belki aşk olmayacak
Varsın olmasın
Koşulsuz seveceğim ben de seni…
Kayıt Tarihi : 19.9.2010 12:52:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Zor günümde beni anlayışla karşılayan incitmemek için çırpınan yaptığı hataları büyük bir yürekle kabul eden yargılamayan suçlamayan 21 yıllık hayat arkadaşıma….en iyi dostum en iyi arkadaşım...sevgilerimle...
TÜM YORUMLAR (1)